بزم عشق رضا

                                            بزم عشق

الســــلام  ای  قبـلـه گاه  عاشقان           الســلام  ای سـجــده گاه عارفــــان

السـلام    ای  آیـت  لـطـف  خـدا           « اولیـــن بیـمار چشــمت مصطفــی»

الســـلام  ای قبــلــه گاه هفتمین             السـلام  ای ســـرّ ِ قـــرآن مبیـــن

السـلام   ای ضــــامن آهــوی من             الســلام  ای ســدر و  طـوبـای  زَمَـن

الســـــلام ای ماه کنعــانی جمـال            الســلام  ای مطلــع شــیرین فـــال

الســـلام   ای مـونـس  ما  در  بـلا              الســلام ای شــافــع  ر و ز  جـــزا

من  کیــــم ؟ آری گدایـــی دیگرم             بــر سـر خـوان کرم ،  فـرمـانبـرم

من   همـانــم ؛ غافـلـی  غفلت زده             کــو  پشـیـمان گشـته و محنـت زده

دل   فـدای دیده ات شمـس الشموس           سـر نثـار خنجــرت سـردار طــوس

بـاز   هـم  دل  ، یاد نامـت می کند             جــان فـدای خاک پایـت  مــی کند

دل   هــوای روی گنبـد کرده است               چـون کبوتـر رو به مقصد کرده است

بــاز   قطــره  میل  دریــا  می کند           از ثــری  رو بــه ثریـا  می کنـــد

تـا    ثریــا  عشـــق  غوغا  می کند          قطـره را  همرنگ  دریـا  می کنــد

آبــی  دریــا تویـی ، روح الامیـــن           خسروخوبـان تویـی ، عیـن الیقیـن

بـاز   هــم  پـای  ضـریحت  آمـدم             بـا دلـی  سرشـار  غربـت  آمـدم

آمــدم بــر درگهت ، عیـن الرضـا              « ای پس از سوء القضـا حسن القضا»

ای  نــگاهـت  یــادگار  مصـطفـی            فضل و  عدلـت  زاده ی شیر خـدا

مــوج   گیســوی تـو تضمین فرات             دُرّ اقـلیـمت  ، نشــان  بیّنـ‌ــات

ای  ســریرت مخـزن فضل و کـرم               وی حـریـمت معـدن بـذل و نِعـم

ای  عزیــز فاطـمــه ، رکن هـُـدا            منبـع  جـود و سـخایی ، یا رضـا

ای کریمـان را کـرم در دسـت تـو                کرسی و  نون  و  قلم در دست  تو

ای   گل بــاغ امـامت ، بـ‌والحسـن               هشـتمیـن نـور ولایـت ، جـان من

ای  امام هشــتم ، ای ســردار طوس            مشـک و عـود و ضَیمرانت پای بوس

ای   شــفاعت خـواه جمـله مردمان              وآن دم عیـسـاییت تفسیر جــان

فـاش   می گویم تــویی مــولای من            دیـن من ، ایـمـان من ، عقبای من

فــاش  می گویـم تویی اسـرار حـق             نور حق ،خورشید حق ، اقمار حـق

ای  کبوتـــرهــا بـه گنبـد پر زنیـد            بوسـه  بـر دُردانـه ی حیـدر زنیـد

یوسـف   کنـعـان زهـــرا شد رضا              وعــده گاه  اهـل  معنـا  شد ، رضا

زاده ی  موســی   و  ســالار امـم              نَکهـت ِ شـیـر خــدا ، ماه عجــم

معـنــی  تـورات مــوسی و زبــور             هشتمین شـاخه  گل  بـاغ  صبـور

ماه   ذی قعده  ریاحیــن  بـوی  او             عسکر و هــادی و مهـدی سوی او

رحمتـی از ســوی فــردوس برین               سِـبط  مولا ، نـور خیـرالمـرسلین

تـا که از شهر نبــی هجــرت نمود              عزمِ کـوی و  وادی غربـــت  نـمود

طـوس  را بــا مقـدمش عـزت نهاد              قبلـه  گاه  هفتـم  امـّـت نهــــاد

طــوس در رقـص آمد و بی تاب شد             قبلـه ی خورشید عالـم تـاب شــد

جـام  زهـرش گریه در خون می کند            آب صـحنش دیـده مجنون می کنـد

عاشـقـا   ! دل گیــر و عـزم یار کن         بــا نشــان  ایـزدی  دیــدار کن

جـام   برگیـر و می و مطـرب بجوش             پـای کوب و بـاده ی سـاقی بنـوش

بـاده ی نابـی که از جـام علـی ست              بـر سـریر ملک یـزدانـی ولـی ست

زآتـش  عشــقـش شررها سوختـه              جـام  مینویـش  شـهادت  توختـه

او   رضــا گشت و خدا راضــی به او            ضامن عشقـی که مــی نازی به او

بنـده ی خـویشی ، پشیمـانی بیا               از  چـه می ترسی ؟ گریزانـی بیـا

ضـــامن آهـو ، یـل اقلیــم عشق              مر تو را خوانـَد بـه صد تکریم عشق

بانــگ   او بشنـو ، نـدایش گوش کن           آتـش کـذب  و  ریـا  خاموش کن

او علــی بـن حسیـن بن علـی است            بـر حریـم مُلکِ امکانی ولــی ست

بـا  هـمـه زاری تـو نزدش نالـه کن              بـا  دم  عشقش  دلـت  آلالـه  کن

لالــه را بـر گیـر از محـراب عشق               سجده کن  بـر دفتر بی تاب عشـق

بـاده  را  در هــر سجـودت یاد کن              پـس ندای ِ الامــان  فریـــاد کن

تـا   که  در  اقلیم  حق  ره  یافتی              مأمنــی  در کــوی آن مه یافتـی

از مقـام کبریـایـش  پـای  بــوس               خـاک کـوی وادی شـمس الشموس